مقدمه : جرم انگاری زنا زنا و فحشاء یکی از پلیدترین و زشت‏ترین‏ گناهانست و از عوامل مهم فساد اخلاق و تباهی‏ اجتماع و از هم پاشیدگی نظام خانه و خانواده است‏ و بهمین علت در تمامی ادیان و حتی در اکثر اقوام‏ و ملل حرام و موجب کیفر و مجازات بوده است. در شریعت حضرت موسی(ع)کیفر مرد زناکار قتل و مجازات زانیه(سنگسار)بود.و در قوانین قدیم هند،زن زانیه را در پیش سگهای‏ گرسنه می‏انداختند تا دریده و خورده شود.و مرد زانی را می‏سوزاندند. در قانون لیکرگوس یونانی،مجازات زانی‏ همانند مجازات کسی بود که پدرش را کشته‏ باشد. در قانون روم زن و مرد زانی را باعدام‏ محکوم می‏کردند. در انگلستان در گذشته زن زناکار را در شهرها می‏گردانند و آنقدر می‏زدند تا بمیرد. در برخی از اقوام آنان را آتش می‏زدند و در «آشور»زانی را غرق می‏نمودند و در پاره‏ای از قوانین هم آنان را بدار می‏آوریختند. در قوانین قدیم مصری زناکار با کشته شدن‏ «الزانیة و الزانی فاجلدوا کل واحد منههما مائة جلده‏ و لا تاخذکم بهما رافة فی دین اللّه...»نور آیه 2 کیفر می‏شد.«لیکورگ»قانونگزار معروف‏ «اسپارتی»آنقدر این عمل را پست و فضیح‏ میدانست که حتی معتقد بود که نباید نام این جرم‏ در قانونه مطرح گردد. اینگونه مجازات ها کم‏وبیش در اکثر ادیان‏ و در میان اقوام و ملل درگذشته و حال وجود داشته‏ است و این خود حاکی از آن است که وجدان بیدار جامعه و انسانهای آگاه‏ از فحشاء متنفر بودند و پاسداران عفت و اخلاق‏ جامعه بشری و نگهبانان شرافت و پاکی نسل انسانی، همواره فحشا و زنا را که‏ سلامت و اخلاق و عفت جامعه را تهدید می‏کرد، از هر میکروب خطرناکی برای جامعه خطرناکتر می‏دانستند و آنرا بعنوان جنایتی بر ضد خانه‏ و خانواده و عفت، محکوم کرده‏اند و عاملین آنرا مستوجب مجازات دانسته‏اند. ..........